بۆ ئه‌وه‌ی ئازاری گوێت نه‌مێنێ پیاز به‌كاربهێنه به‌م رێگایه.
به‌پێی توێژینه‌وه نوێیه‌كان دانانی پیاز له گوێدا كاریگه‌ریه‌كی گه‌وره‌ی هه‌یه، چونكه ده‌بێته هۆی نه‌هێشتنی ئازاری گوێ به‌لاَم چۆن به‌كاردێت.”
چۆنیه‌تی به ئه‌نجام گه‌یاندنی ئه‌م كرداره به‌م شیوه‌یه ده‌بێت.”
پیازه‌كه بكه به پارچه‌ی بچوكه‌وه، كه‌مێك بیپێشێنه به هه‌ڵمی ئاو، دواتر كه ئاماده بوو پێش خه‌وتنت بیخه‌ره گوێته‌وه دایبنێ تا به‌یانی رۆژی دوای، ئه‌م كرداره تاقیكراوه‌ته‌وه باشترین ده‌رئه‌نجامی هه‌بووه و بۆته هۆی كه‌مكردنه‌وه و نه‌هێشتنی ئازاری گوێ و رێگه له هه‌وكردنی گوێ ده‌گرێت.”
